El click

jueves, octubre 18, 2012

Avui deixeu-me que us expliqui una coseta molt personal... Aquests últims mesos han estat molt importants per mi. La majoria dels que em coneixeu sabeu que el juliol vam perdre un bebè que feia molt temps que buscàvem i desitjàvem. Després de la tristesa va venir el buit, que de seguida va ser omplert per el nostre petit tresor, l'Elna. Després d'una pèrdua com aquesta, tenir una petita personeta que et necessita i que t'estima amb bogeria, realment ajuda molt i nosaltres hem tingut la immensa sort de que fos així. De tota manera, aquest buit va fer que em replantegés moltes coses, va fer que el meu cap fes un CLICK. Aquest click, en part, va derivar en aquest blog, del que n'estic molt contenta, i que tinc moltes ganes de continuar. 

Hoy dejadme que os cuente una cosita muy personal ... Estos últimos meses han sido muy importantes para mí. La mayoría de los que me conocéis sabéis que en julio perdimos un bebé que hacía mucho tiempo que buscábamos y deseábamos. Tras la tristeza vino el vacío, que enseguida fue llenado por nuestro pequeño tesoro, Elna. Después de una pérdida como esta, tener una pequeña personita que te necesita y que te quiere con locura, realmente ayuda mucho y nosotros hemos tenido la inmensa suerte de que fuera así. De todos modos, este vacío hizo que me replanteara muchas cosas, hizo que mi cabeza hiciera un CLICK. Este click, en parte, derivó en este blog, del que estoy muy contenta, y que tengo muchas ganas de continuar. 



El click també va derivar en pensar molt més en mi mateixa, sobretot a nivell físic, ja que no pots evitar pensar en algun moment que potser va ser culpa teva (si m'hagués cuidat més, si no hagués agafat aquelles garrafes d'aigua, si no hagués pres tanta Coca-cola...) Aquesta reflexió em va portar a canviar la meva alimentació i sobretot la meva manera de menjar. Molta de la gent que em coneix em pregunta com m'ho he fet per aprimar-me tant... Doncs he fet el CLICK. Després de tenir l'Elna havia provat mil i una dietes i sempre acabava abandonant-les. En persones tan poc voluntarioses com jo, penso que hi ha d'haver alguna cosa important que et faci modificar el teu comportament, sino no ho aconsegueixes. En el meu cas els motius ja us els he explicat. I què he fet? Doncs no gaire res, sincerament: beure molta aiguaprendre un tè verd de tant en tant (al principi en bevia un dia, ara potser en faig 3/4 per setmana), no sopar gaire (ni de quantitat ni de calories, solem sopar verdura (bullida o forn)/ amanida amb peix/pollastre/truita ) i sobretot abandonar la Coca-Cola (només m'en permeto una en ocasions especials). L'èxit de tot això, no obstant, crec que ha estat únicament mental, penseu que tenia un convenciment absolut de que ho volia fer i que no importava el temps que trigués, simplement volia cuidar-me i estava convençuda que això tindria un efecte directe sobre el meu físic. Estic molt contenta d'haver-ho aconseguit, però estic molt més contenta de saber que m'estic alimentant de forma correcta i que no tinc aquell neguit d'arrassar la nevera cada cop que arribo a casa. Us deixo amb una de les meves làmines preferides, que resumeix com em sento ara mateix: KEEP CALM AND CARRY ON (li estic buscant un lloc per casa...)

El click también derivó en pensar mucho más en mí misma, sobre todo a nivel físico, ya que no puedes evitar pensar en algún momento que quizá fue culpa tuya (si me hubiera cuidado más, si no hubiera cargado con esas garrafas de agua , si no hubiese tomado tanta Coca-Cola ...) Esta reflexión me llevó a cambiar mi alimentación y sobre todo mi manera de comer. Mucha de la gente que me conoce me pregunta cómo lo he hecho para adelgazar tanto ... Pues he hecho el CLICK. Después de tener a Elna había probado mil y una dietas y siempre terminaba abandonándolas. En personas tan poco voluntariosas como yo, pienso que tiene que haber algo importante que te haga modificar tu comportamiento, sino no lo consigues. En mi caso los motivos ya os los he contado. Y qué he hecho? Pues no mucho, sinceramente: beber mucha aguatomar un té verde de vez en cuando (al principio bebía uno al día, ahora quizás tomo 3/4 por semana), no cenar demasiado (ni de cantidad ni de calorías, solemos cenar verdura (hervida o horno) / ensalada con pescado / pollo / tortilla) y sobre todo abandonar la Coca-Cola (sólo me permito una en ocasiones especiales). El éxito de todo esto, sin embargo, creo que ha sido únicamente mental, pensad que tenía un convencimiento absoluto de que lo quería hacer y que no importaba el tiempo que tardara, simplemente quería cuidarme y estaba convencida de que esto tendría un efecto directo sobre mi físico. Estoy muy contenta de haberlo conseguido, pero estoy mucho más contenta de saber que me estoy alimentando de forma correcta y que no tengo ese desazón de arrasar la nevera cada vez que llego a casa. Os dejo una de mis láminas preferidas que resume cómo me siento ahora mismo: KEEP CALM AND CARRY ON. (le estoy buscando un sitio por casa...)



You Might Also Like

1 comentarios

  1. Aquest post m'ha tocat la fibra... perquè fa pensar en tot el que tens... i sobretot, amb el que no tens...

    ResponderEliminar